به اين نتیجه رسیده ام که بیشترِ مردم بزرگ نمی شوند. ما جاي پارک خودمان را پیدا می کنیم و به کارت هاي اعتباری مان افتخار می کنیم. ازدواج می کنیم و جرات می کنیم بچه دار شویم و به آن بزرگ شدن می گوییم. اما فکر کنم بیشترین کاری که می کنیم پیر شدن است. ما تراکم سال ها را در بدن هاي مان و روی صورت هاي مان اين طرف و آن طرف می بریم اما معمولا خود حقیقی ما، کودک درون مان، هنوز بی گناه است و مثل گیاه مگنولیا خجالتی است.**نامه اي به دخترم **مايا آنجلو
درباره این سایت