گر ز هستی همه را علم دوران گردی عاقبت مرگ به در آید که تو ویران گردی

در دل و جان خانه کردی عاقبت     هر دو را دیوانه کردی عاقبت     ای ز عشقت عالمی ویران شده     قصدِ این ویرانه کردی عاقبت     من تو را مشغول می کردم دلا     یاد آن افسانه کردی عاقبت     عشق را بی خویش بردی در حَرَم     عقل را بیگانه کردی عاقبت     دانه ای بیچاره بودم زیر خاک     دانه را دُردانه کردی عاقبت