حقیقتا هیچ وقت در روابطم با آدما برنامه ریزی جدی نميکردم، همیشه هرچه پیش آید خوش آید جلو میرفتم و خب، همیشه هم جواب بود، معمولا توی درست ترین موقعیت ها تصمیمات بدی نمیگرفتم، شايد نیازی هم نبود، حتی شايد هیچکس اینکارو انجام نمیداد، شايد مهم نبود، شايد هم باید انجام میدادم، ولی این شهودی عمل کردن رو دوست داشتم، ازش لذت میبرم، چیزی شبیه در لحظه زندگی کردن، من عاشق آدم ها بودم،
درباره این سایت