العنب البراز

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب استآری! افطار رطب در رمضان مستحب استروز ماه رمضان، زلف میفشان که فقیهبخورد روزهٔ خود را به گمانش که شب استزیر لب، وقت نوشتن همه کس نقطه نهداین عجب! نقطه خال تو به بالای لب استیا رب! این نقطهٔ لب را که به بالا بنهاد؟نقطه هر جا غلط افتاد، مکیدن ادب استشحنه اندر عقب است و، من از آن می‌ترسمکه لب لعل تو، آلوده به ماء العنب استپسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگکه دمادم لب من بر لب بنت العنب استمنعم از عشق کند زاهد و،