پدر شهید مشتاقی از او نقل می‌کرد که وقتی یکبار از سوریه برگشت، گفت پدر! ما قدر رهبر را نمی‎دانیم، در سوریه رزمندگان جبهه مقاومت با ابهت نام امام ‌ای را بر زبان جاری می‎کنند».
فرازی از وصیت‌نامه  شهید مدافع حرم حسین مشتاقی:  پدر و مادر عزیزم خیلی به شما زحمت دادم. می‌دانم که این چند سال چقدر برایم غصه خوردید که من ناراحت نباشم. می‌دانم که چقدر در بند کارهایم بودید و می‌خواستید که غم به چهره‌ام نباشد. تمام همّ و غم شما خوشبختی ما بود ما قدر شما را ندانستیم. امیدوارم حلالمان کنید و از دست ما ناراحت نباشید. من که هیچ بدی از شما ندیدم. دوست دارم مرا ببخشید و هیچ غصه‌ای به دل خود راه ندهید. نمی‌دانم چگونه از دنیا می‌روم اما آرزوی من جان دادن در راه خداست. اینکه در جوانی رفته‌ام خوشحال باشید. دلم برایتان می‌سوزد که می‌خواهید غم از دست دادن جوان را تحمل کنید. درکتان می‌کنم ولی دوست دارم در جواب مردم بگویید که خونش از خون حضرت علی اکبر(ع) که سرخ‌تر نبود.در جواب مردم بگویید جوان را در راه امام حسین(ع) فدا کردم. دوست دارم مثل حضرت زینب(س)با بینش کامل به این موضوع نگاه کنید.»